محققان اولین شواهد در مورد جمعیتی که به صورت اختصاصی در مقابل سم شیمیایی آرسنیک مقاومت دارند را در ارتفاعات بالای رشته‌کوه آند (Ande) در آرژانتین شناسایی کردند. برای هزاران سال در بعضی از مناطق رشته کوه آند انسان‌ها در معرض مقادیر بالای آرسنیک قرار داشته‌اند. این اتفاق هنگامی روی می‌دهد که آرسنیک موجود در سنگ‌های آتش‌فشانی در آب‌های سطحی آزاد می‌شود؛ اما چگونه این جمعیت موفق به سازگاری در مقابل آرسنیکی شده‌اند که به‌عنوان یک قاتل بسیار خشن در بسیاری از مرگ و میرها شناخته می‌شود؟
با بیونت همراه باشید
یک گروه تحقیقاتی سوئدی به سرپرستی پروفسور Karin Broberg از پژوهشکده Karolinska در دانشگاه Uppsala به‌تازگی تحقیقی را در مجله Molecular Biology and Evolution به چاپ رسانده‌اند که در آن، گروهی متشکل از ۱۲۴ زن ساکن آند را درزمینهٔ توانایی متابولیسم آرسنیک (با اندازه‌گیری سطح ادراری آن‌ها) بررسی کرده‌اند. در این مطالعه متغیرهای ژنتیکی خاصی بر روی ژن AS3MT شناسایی شد که در جمعیت‌های کنترل از کلمبیا و پرو فراوانی کمتری داشتند. بر پایه مومیایی که به‌تازگی پیدا شده و میزان آرسنیک بالایی را در موی خود دارد، این محققان تخمین زده‌اند که افزایش فراوانی این متغیرها بین ۷۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال پیش رخ‌داده است.
بنابراین، این جمعیت ساکن آند با افزایش فراوانی متغیرهای محافظتی در برابر یک عامل سمی با محیط سازگاری پیدا کرده‌اند. مجموعه متغیرهای نوکلئوتیدی AS3MT که در کروموزوم ۱۰ قرارگرفته‌اند در تمام جهان پراکندگی دارند و بیشترین مقدار آن‌ها در پرو، بومیان آمریکا، آسیای شرقی و ویتنام دیده شده‌اند. نویسندگان این مقاله معتقدند نیرویی که باعث این سازگاری محیطی شده است به دلیل تأثیر شدید آرسنیک بر سلامتی به وجود آمده است. آرسنیک برای کودکان و افرادی که در دوره بلوغ هستند بیشترین خطر را داشته که درنتیجه در آن‌ها نیاز به متابولیسم سریع‌تر آرسنیک ایجاد شده و برگ برنده آن‌ها برای زنده ماندن بوده است.
در صورت تمایل می‌توانید مقاله کامل این مطلب را به زبان انگلیسی از لینک منبع مشاهده نمایید، اگر مقاله رایگان نبود از بخش دانلود رایگان مقالات، مقاله کامل را به صورت PDF دریافت کنید.