در دانشکده جانورشناسی دانشگاه پنسیلوانیا، به گروهی از سگ ها آموزش داده می شود تا نمونه خون افراد دارای سرطان را از افراد سالم تشخیص دهند. این سگ ها با شناسایی نمونه و دریافت جایزه به این کار ترغیب می شوند. اما این تنها گوشه ای از کار است و این دانشمندان در حال بررسی بر روی مواد شیمیایی موجود در خون افراد سرطانی می باشند تا ماده ای را که حس بویایی سگ ها را تحریک می کند شناسایی کنند. آنها امیدوارند بتوانند روش جدیدی را برای شناسایی سرطان بیابند.
دکتر Cindy Otto می گوید:
" ما نمی خواهیم سگ هایی را با کاربرد های بالینی تربیت کنیم بلکه امیدواریم مواد شیمیایی را بیابیم که نانوسنسورهایی برای تشخیص سرطان باشند."
سگ ها بین دیگر موجودات در تحقیقات بالینی جایگاه ویژه ای دارند. تحقیق بر روی توانایی بویایی سگ ها در شناسایی سرطان از سال ۲۰۰۴ در حال انجام است و حتی در حال حاضر سگ هایی با توانایی تشخیص افزایش قند افراد دیابتی وجود دارند. در تحقیقی که در سمینار سالانه جراحان غدد ارائه شد، یک سگ با دقت ۹۸% موفق به شناسایی سرطان پروستات از نمونه های ادرار شد. این نتیجه دقت بسیار بالاتری نسبت به آزمون PSA دارد.
دکتر Otto می گوید:
" ایده این کار پس از حمله ۱۱ سپتامبر و پس از دیدن استفاده از سگ های نجات برای کمک به نجات یافتگان در من قدرت پیدا کرد. ما اکنون در حال بررسی بر روی سرطان رحم هستیم. این بیماری یک قاتل خاموش است، اما اگر بتوانیم در مراحل اولیه آن را تشخیص دهیم، جان افراد بسیاری را نجات خواهیم داد."
بهترین نژاد های آموزش دیده در این مرکز برای شناسایی سرطان، برخلاف سگ های شکاری و یا سگ نجات، golden retriever و springer spaniel هستند. این سگ ها توسط خانواده های داوطلب نگه داری شده و از سن ۸ هفتگی شروع به آموزش دیدن می کنند.
دکتر George Preti متخصص شیمی می گوید:
" می دانیم که سگ ها حساسیت بالایی در شناسایی بو دارند. ما به کمک سگ ها و با تکنیک های پیشرفته اسپکترومتری و کروماتوگرافی امید داریم تا بتوانیم ماده شیمیایی مورد نظر را بیابیم. هیچ گاه احساس حماقت نخواهم کرد اگر بگویم سگ ها عملکرد بهتری نسبت به دستگاه های بسیار حساس ما دارند."
مرحله بعدی در این تحقیق، ساختن یک سنسور مکانیکی است که بتواند مواد شیمیایی سرطان را شناسایی کند. در این مرحله پروفسور Charlie Johnson، متخصص نانوفیزیک وارد عمل می شود و چیزی را که سنسور Cyborg نام نهاده و دارای بخش های زیستی و مکانیکی است ( ترکیبی از نانو لوله های کربنی و DNA تک رشته ای که به صورت اختصاصی به یک ماده شیمیایی متصل شده است) معرفی می کند.
اگر چه این روش بسیار نوآورانه است اما مخالفانی نیز دارد. دکتر David Fishman می گوید:
" دشواری اصلی که بر سر راه این پروژه وجود دارد توانایی در تشخیص ماده شیمیایی اختصاصی برای هر نوع سرطان است. اختصاصیت در حد نانو بخشی است که باعث شکست این آزمون خواهد شد. نکته دیگر، توانایی این تکنیک برای تشخیص سرطان در مراحل اولیه آن می باشد."
منبع: The New York Times