استراتژی جدید مقابله با سرطان می‌تواند سلول‌ها را برای جلوگیری از متاستاز مقاوم سازد

درمان‌های موجود برای سرطان به کشتن همه سلول‌های سرطانی تاکید دارند اما محققان دانشگاه John Hopkins استراتژی جدیدی را دنبال می‌کنند: سخت کردن زیرکانه سلول‌های سرطانی برای مهار تهاجم آنها به قسمت‌های جدید بدن. آنها روش جدیدی را برای یافتن ترکیب دارای خواص مورد نظر ابداع کرده اند و ترکیبی را شناسایی کرده اند که در مقابله با سرطان پانکراس موفق بوده است. نتایج حاصل از بررسی آنها در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است.

برای مطالعه کامل مطلب با بیونت همراه شوید

پروفسور Douglas Robinson از پژوهشکده علوم زیستی این دانشگاه اظهار داشت:

" این روشی جدید برای درمان سرطان است که اعتقاد داریم می‌تواند با بیماری به گونه ای کم خطرتر، با عوارض جانبی کمتر و بدون ایجاد مقاومت دارویی نسبت به داروی‌های موجود مقابله کند. فکر می‌کنیم این سیستم جدید بررسی، که ابداع کرده ایم بتواند برای شناسایی داروها در دیگر بیماری‌ها نیز به کار رود."

ایده اولیه این پروژه به سال ۱۹۷۷ باز می‌گردد، هنگامی ‌که Robinson به عنوان دانشجوی دکترا فرض کرد که فهم بهتر چگونگی تقسیم و تبدیل شدن یک سلول به دو سلول می‌تواند چگونگی تغییر ساختار ظاهری سلول‌ها را آشکار سازد. از آنجایی که تغییر ساختار ظاهری سلول منجر به شرایطی از سرطان گرفته تا تخریب ریوی مزمن و بیماری‌های تخریب کننده عصبی می‌شود، ترکیباتی که به ظاهر سلول تاثیر گذار هستند می‌توانند پیشرفت بیماری را مهار کنند.

در سال ۲۰۰۸ دانشجوی دکتری Alexandra Surcel به این گروه ملحق شد و بر روی بررسی مولکول‌هایی که ظاهر سلول‌ها را تغییر می‌دهند متمرکز شد. بیشتر بررسی‌های دارویی به دنبال یافتن تاثیر بر روی یک مسیر زیستی خاص هستند که با بیماری در ارتباط است اما Surcel می‌گوید این بررسی بر پایه کل سلول است (در این تحقیق از آمیب Dictyostelium به عنوان شبیه سازی از سلول‌های پستانداران استفاده شده است). پس از قرار دادن سلول‌ها در معرض یک مولکول خاص این گروه به دنبال مشخص کردن افزایش بیش از حد تعداد سلول‌های دارای دو یا چند هسته گشتند. از آنجایی که Dictyostelium به طور طبیعی تنها هنگامی‌ که در فرآیند تقسیم سلولی به دو سلول دختری دارای دو هسته می‌باشد، وجود سلول‌هایی با تعداد هسته بیش از یکی نشان دهنده مولکولی است که باعث پیشرفت تقسیم سلولی به دلیل تغییر مکانیکی اسکلت سلولی می‌شود.

بررسی هزاران مولکول، منجر به یافتن ۲۵ مولکول با تاثیر مورد انتظار این گروه بود. مطالعات بعدی نشان داد که یکی از آنها به نام ۴-HAP بر روی میوزین ۲ به عنوان واحد ساختاری اسکلت سلولی تاثیر می‌گذارد. با همکاری آزمایشگاه دیگری از این دانشگاه به سرپرستی پروفسور Robert Anders متخصص پاتولوژی، این گروه تغییرات در مقدار میوزین ۲ را در سلول‌های سرطان پانکراس هنگام متاستاز از مکان اولیه تومور به مناطق دیگر بدن نشان دادند.

این گروه تحقیقاتی ۴-HAP را در سلول‌های سرطانی آزمایشگاهی بررسی کرده و کشف کردند که باعث تاثیر بر روی میوزین اسکلت سلولی آنها می‌شود به گونه ای که آنها را سخت تر می‌سازد. پروفسور Surcel می‌افزاید:

" فکر می‌کنیم که نرم بودن باعث می‌شود سلول‌های سرطانی مهاجم راحت تر، به بخش‌های دیگر بدن حمله کرده و در آنجا تشکیل کلونی دهند. اختاپوسی را تصور کنید که زمان بیشتری در اختیار دارد و می‌تواند از یک سوراخ عبور کند در حالی که یک خرچنگ سخت پوست نمی‌تواند. به نظر می‌رسد ۴-HAP سلول‌های سرطانی را مانند خرچنگ محکم می‌کند."

این گروه در حال حاضر مشغول آزمودن ۴-HAP در موش هستند. این دارو اکنون در بعضی از کشورها به عنوان درمانی برای یرقان به کار می‌رود. پروفسور Robinson معتقد است اگر این مولکول در برابر سرطان پانکراس نیز موفقیت داشته باشد می‌تواند با سرعت زیاد روانه بازار شود. اما حتی اگر چنین اتفاقی نیز رخ ندهد این مطالعه نشان می‌دهد که روش بررسی دارویی جدید دارای پتانسیل عملکردی بالایی است.

این ویدئو کوتاه مراحل تقسیم سلولی را نشان می‌دهد

منبع: PNAS